Η σπιρουλίνα είναι ένα φύκι που ευδοκιμεί και αναπτύσσεται σε ύδατα, πλούσια σε ανθρακικά και όξινα ανθρακικά άλατα με αλκαλικό pH. Η δομή της αποτελείται από πολλά κύτταρα που σχηματίζουν αποικίες υπό μορφή νηματίων, τα οποία τις περισσότερες φορές είναι σπειροειδή, από όπου προέρχεται το όνομά της. Η σπιρουλίνα παράγει θρεπτικές ουσίες με τη βοήθεια του ηλιακού φωτός, και του διοξειδίου του άνθρακα της ατμόσφαιρας. Το κυανό χρώμα της οφείλεται στην φυκοκυανίνη, ενώ το πράσινο στην χλωροφύλλη. Η φωτοσυνθετική δραστηριότητα επιτελείται χάρη στις χρωστικές χλωροφύλλη και φυκοκυανίνη.

Η σπιρουλίνα είναι γνωστή για την πλούσια σύστασή της σε καθαρή πρωτεΐνη, καθώς περιέχει ποσοστό της τάξης περίπου 60%. Περιέχει όλα τα απαραίτητα αμινοξέα, (αν και με σχετικά μειωμένα ποσοστά σε μεθειονίνη, κυστεΐνη και λυσίνη σε σύγκριση με τις ζωικές πρωτεΐνες). Περιέχει, επίσης, υψηλά επίπεδα γάμα-λινολεϊκού οξέος, DHA και ΕΡΑ, ένα ευρύ φάσμα όλων των γνωστών αντιοξειδωτικών παραγόντων, όπως βιταμίνες Β1, B2 και Β6, τα μεταλλικά στοιχεία ψευδάργυρος, μαγγάνιο, και χαλκός, το αμινοξύ μεθειονίνη, τα αντιοξειδωτικά συστατικά βήτα-καροτένιο, ζεαξανθίνη, βιταμίνη C και Ε, και το ιχνοστοιχείο σελήνιο. 

Η σπιρουλίνα ως συμπλήρωμα διατροφής αναγνωρίστηκε και καθιερώθηκε κυρίως από τις μελέτες της NASA το 1970. Η μέγιστη περιεκτικότητά της σε θρεπτικά συστατικά που καλύπτουν ακόμα και τις διατροφικές ανάγκες του οργανισμού, συμβάλλει μέχρι και σήμερα κατά τον ίδιο βαθμό στο έργο και τη ζωή των αστροναυτών. Η συμπυκνωμένη αυτή μορφή φυσικής τροφής που περιέχει ό,τι ακριβώς χρειάζεται το ανθρώπινο σώμα, υποστηρίζει σε καθημερινή βάση το διαιτολόγιο τους και συμβάλλει στην απόδοση τους, όχι μόνο σωματικά αλλά και πνευματικά/ψυχολογικά.